ทำไมฉันไม่เรียกตัวเองว่าโค้ชหรือฮีลเล่อร์อีกต่อไป
ฉันเคยใช้คำว่า “โค้ช” และ “ฮีลเลอร์”
เพราะในตอนนั้น…มันเป็นคำที่คนเข้าใจง่ายที่สุด
เพื่ออธิบายสิ่งที่ฉันทำให้คนอื่นเห็นตัวเองชัดขึ้น
คลายสิ่งที่ค้างลึกในใจ
และเปิดพลังบางจุดที่เขาไม่เคยกล้าแตะ
....
แต่เมื่อเวลาผ่านไป
ฉันเริ่มเห็นว่า
สิ่งที่เกิดในแต่ละ session - ไม่ว่าจะพูด, ถาม, ถือภาวะ, หรือวางคลื่น
มัน “ลึกกว่าการโค้ช” และ “เปลี่ยนกว่าการฮีล”
สิ่งที่ฉันทำ ไม่ใช่การช่วย
ไม่ใช่การส่งพลัง
ไม่ใช่การบอกว่าคุณต้องเป็นใคร
แต่มันคือการ “ออกแบบสนามให้พลังงานของคุณเริ่มทำงานได้อีกครั้ง”
....
ฉันฟังคลื่น ไม่ใช่ฟังคำ
ฉันวางพลัง ไม่ใช่วางแนวทาง
ฉันถือสนามพลังอย่างรู้ตัว
ไม่เพื่อดึงคุณขึ้น
แต่เพื่อให้ “โครงสร้างในตัวคุณเริ่มจัดตัวเองใหม่” โดยไม่ต้องเร่ง
....
วันนี้ฉันไม่ได้เรียกตัวเองว่าโค้ชหรือฮีลเลอร์อีกต่อไป
ไม่ใช่เพราะฉันเปลี่ยนเส้นทาง
แต่เพราะสิ่งที่ฉันทำ…
“ไม่มีคำเก่าไหนที่อธิบายได้ครบแล้วจริงๆ”
และฉันก็ไม่พยายามหาคำใหม่มานิยามมัน
ฉันแค่ทำงานของฉัน
ถือคลื่นในจังหวะที่เหมาะ
และออกแบบระบบให้ใครบางคน...ได้กลับมาอยู่ในสนามของตัวเองอีกครั้ง
อย่างที่เขาไม่ต้องพยายามเป็นใครอีก